Page 129 - TÜRKÇE 2. SINIF

BÖĞÜRTLENLİ DONDURMA

Güneş yüzünü gösterdi. Yatak-

tan hemen kalktım. Bugün okul for-

ması giymeyecektim. Çünkü bugün

23 Nisan’dı. Bizim bayramımızdı.

Akşamdan hazırladığım kıyafetlerim

askıdaydı. Güneş gibi sarı olan ti-

şörtümü ve askılı kotumu giyindim.

Harçlığım olan bozuklukları alt ce-
bime koydum. Her şey tamamdı.

Okula doğru yola koyuldum. Pas-

tanenin önünden geçerken Selçuk

amca çağırdı beni:

-Umut, aç mısın oğlum, dedi.

Açtım, ama olan param ile başka

şeyler almak istiyordum. O yüzden
ben de aç olmadığımı söyledim.

Selçuk amca en yakın arkadaşım

Fuat’ ın babasıydı. Vedalaşıp yoluma devam ettim. Okulda koşup eğlendim. Törendeki

gösterileri izledim. Tören alanının yanında yiyecek içecek stantları kurulmuştu. Tek tek

ne satıldığına baktım. Sonunda dondurma standının önünde durdum. Gitmek istesem

de gidemiyordum. Kararımı vermiştim. Dondurma alacaktım. Cebimden harçlığımı

çıkardım. Böğürtlenli bir dondurma istedim. Dondurmacı amca üç kepçe dondurma

koydu. Üzerine de renkli şeker taneleri döktü. Ne kadar güzel görünüyordu. Hafifçe

dilimi dokundurdum. Tadı çok güzeldi. Okulun arkasına gidip yavaş yavaş yemeğe
karar verdim. Güneş tepeye çıkmıştı. Gösteriyi izleyen insanların arasından geçtim.

Okulun arkasına gidip oturdum. Dondurmayı ağzıma değdirir değdirmez dondurma

düştü. Öylece kalakalmıştım. Çok üzüldüm. Ne yapacağımı bilemiyordum. Gözlerim

doldu. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Başımı ellerimin arasına aldım. Bir

gölge yanımda belirdi. Başımı kaldırıp baktım. Karşımda pastaneci Selçuk amca duru-

yordu. Elinde de bir külah dondurma vardı. Ne mi yaptı? Gülümseyerek dondurmayı

bana uzattı.

129